
Er is al veel gezegd over microplastics in cosmetica, maar slijtstof afkomstig van autobanden blijkt een van de grootste vervuilers, volgens Duits en Noors onderzoek. Een derde tot de helft van het rondzwervende microplastic wordt hierdoor veroorzaakt. Zo'n duizend ton aan autobandenslijtstof, schatten de onderzoekers, belandt jaarlijks in de Nederlandse wateren.
Hoe gebeurt dit? Milieuwetenschappers Ad Ragas en Pieter Jan Kole weten hier meer over. De gemiddelde Nederlander verslijt een kilo autoband per jaar.
Een deel van dit slijtstof komt als fijnstof in de lucht en de rest komt neer op de bodem rond de wegen. Het stroomt met regenwater naar het riool of komt terecht in het oppervlaktewater. Uiteindelijk komt dit in de zee.
Mosselen, zeegarnalen en andere vis- en schaaldieren zien deze microplastics aan voor voedsel en eten dit. Hierdoor komt het indirect ook op ons bord terecht. De vraag wat dit betekent voor de volksgezondheid, is nog niet precies bekend. Het onderzoek is daarvoor te jong. Denk maar aan de sigarettenindustrie. Het duurde zeker vijftig jaar voordat de schadelijkheid van roken was aangetoond.
Er wordt bekeken hoe de slijtage van banden kan worden verminderd. Mogelijk ligt een oplossing bij producenten: banden die slijtbestendiger zijn of biologisch afbreekbaar. Misschien weer terug naar natuurlijke rubbers?