Deze week een onderwerp waar ik mij persoonlijk meer in wil verdiepen. Na het zien van de documentaire The True Cost ben ik gaan nadenken over duurzame kleding. Een tijd geleden kwam Margit met de film als kijktip en afgelopen weekend heb ik hem dan eindelijk gekeken.
The True Cost is een documentaire die gaat over de huidige kledingindustrie, of zoals de makers het omschrijven the fast fashion industry. De documentaire laat zien wat voor impact de snelle mode-industrie van tegenwoordig heeft op mens en milieu. Alles moet zo snel en goedkoop mogelijk geproduceerd worden, om vervolgens weer net zo snel voor de consument in de winkel te liggen. De documentaire begint met de uitspraak: "This is a story about clothing. It's about the clothes we wear, the people who make them, and the impact the industry is having on our world."
De documentaire laat zien hoe de huidige kledingindustrie ons milieu op verschillende manieren aantast. Wat ik zelf zo sterk vind is dat ze dit vanuit veel verschillende hoeken proberen te bekijken. Zo wordt er in de documentaire het groot gebruik van katoen besproken; wist je dat katoen met veel chemicaliën en water moet worden schoongemaakt? Maar ook de overmatige productie van leer. Zoals Margit al in haar kijktip aangaf gaat het letterlijk van de felverlichte catwalks tot de donkerste sloppenwijken.
Daar zat ik dan
Voor mij was de documentaire een echte eye-opener. Ik probeer al op heel veel punten in mijn leven aan het milieu te denken en was naar mijn idee niet slecht bezig. Ik heb alleen een groot ding volledig genegeerd. Mijn kledingkast. Want daar zat dan op mijn bank, in mijn H&M-broek, met Forever 21-blouse en Vero Moda-vest. Ik heb geen idee of al deze merken eerlijk zijn, maar ik denk dat ik het wel kan raden. Het feit dat ik het niet weet zegt ook eigenlijk al genoeg. Ik denk niet na over mijn kleding. Ergens vond ik dat ik dat ook niet hoefde te doen. Ik doe al meer dan de gemiddelde student toch? En duurzame kleding is vast heel duur. Smoesjes, en de laatste hoeft niet eens waar te zijn.
Creatieve alternatieven
Gelukkig bestaan er ook genoeg duurzame kledingalternatieven. Om mezelf, maar vooral ook jullie te inspireren heb ik daarom vorige week een blog geschreven waarin ik drie bedrijven bespreek die grappige duurzame alternatieven bieden. Ik denk dat de meesten van jullie wel weten hoe je aan duurzame mode kan komen, vandaar dat ik drie creatieve ideeën bespreek.
Stop jij ook met negeren?
Mocht je nieuwsgierig zijn of een bepaald merk eerlijk en/of duurzaam is neem dan eens een kijkje op de websites van de Schone Kleren Campagne of de Fair Wear Foundation. Beide organisaties zetten zich in voor het verbeteren van de arbeidsomstandigheden en de positie van arbeiders in de wereldwijde kledingindustrie. Op Fairwear.org kan je ook een lijst vinden met merken die al goed bezig zijn.
The True Cost kun je trouwens je gratis op Netflix bekijken. Mocht je daarna meer willen weten dan is de documentaire China Blue (2005) ook zeker een aanrader! China Blue volgt het leven van de 17-jarige Jasmine die werkt in een spijkerbroekenfabriek in China. Ik heb deze documentaire acht jaar geleden verplicht op de middelbare school moeten kijken en hij is mij altijd bijgebleven. Erg indrukwekkende documentaire die jammer genoeg nog steeds relevant is.